در قرآن، اوصاف پسندیده ای چون: علم، هدایت و ایمان، قابل افزایش است؛ همانند:
«زِدْنِی عِلْماً» ، «زَادَتْهُم إیماناً» و «زادَهُم هُدًی» .
همچنین اوصاف ناپسندی مانند:رجس، نفرت، ترس و خسارت نیز قابل فزونی دانسته شده است؛ همانند:
«زَادَتْهُم رِجْساً» ، «زَادَهُمْ نُفُوراً» ، «مَا زَادُوکُمْ الّا خَبالاً» و «وَلایَزِیدُ الظّالِمِینَ إلّاخَسَاراً» .
با توجّه به این آیات، دانسته می شود که سنّت خداوند، آزادی دادن به هر دو گروه خیر و شر است:
«کُلاًّ نُمِدُّ هؤلاءِ وَ هؤلاءِ» .
